Werken binnen de planetaire grenzen
Een duurzaam voedselsysteem moet binnen de planetaire grenzen blijven op alle belangrijke biofysische impactgebieden in de hele levenscyclus van voedselproductie, -consumptie en -verwijdering. Hoewel we moeten blijven streven naar een volledig netto nuleffect binnen het voedselsysteem, moeten sommige gebieden, zoals het behoud van biodiversiteit, voorrang krijgen boven anderen. In het algemeen moeten ernstige en onomkeerbare gevolgen voor complexe ecologische en culturele systemen en de uitputting van niet-hernieuwbare natuurlijke hulpbronnen die door het voedselsysteem worden veroorzaakt, met de hoogste urgentie worden aangepakt.
Totstandbrenging van een adaptief en veerkrachtig voedselsysteem
Een adaptief en veerkrachtig voedselsysteem is een systeem dat in staat is te reageren op veranderende omstandigheden en nieuwe uitdagingen wanneer die zich voordoen. Dit is een van de belangrijkste systeemcriteria voor een duurzaam voedselsysteem, omdat we niet alle omstandigheden of veranderingen kunnen voorspellen die zich in de toekomst zullen voordoen. Aanpassingsvermogen en veerkracht moeten worden ingebouwd in zowel de biofysische aspecten van het systeem (door behoud van biodiversiteit, instandhouding van gezonde bodemsystemen, behoud van buffercapaciteit in waterlichamen, etc.) als de sociaaleconomische aspecten van het systeem (kennisoverdracht, ontwikkeling of organisatorisch vermogen, eliminatie van armoedecycli, etc.).
Welvaart en welzijn voor iedereen in de voedselketen
Het voedselsysteem moet structureel de bestaansmiddelen en het welzijn van de mensen die erin werken ondersteunen. Voor ieder die werkt binnen de voedselketen moet het mogelijk zijn om zichzelf volledig te voeden, te onderhouden en een redelijk leefbaar loon te verdienen in ruil voor gemiddelde werkuren binnen het voedselsysteem. Ervoor zorgen dat het voedselsysteem in het levensonderhoud en het welzijn voorziet, is meer dan een doel op zich; het is ook essentieel voor de aanpak van de andere drie uitdagingen. Zonder bestaanszekerheid zullen kleine boeren en vissers moeite blijven houden met het opbouwen van de noodzakelijke capaciteit en middelen om over te schakelen op duurzame productiemodellen. Een veerkrachtig systeem kan niet worden opgebouwd op een instabiel fundament. Daarom is het aanpakken van de systemische structuren die armoede in stand houden, van cruciaal belang voor het welslagen van een duurzaam en veerkrachtig voedselsysteem.
Toegang tot duurzaam voedsel voor iedereen
De meest basic en fundamentele uitdaging die het voedselsysteem moet aangaan is te zorgen voor de levering van adequate voeding aan de wereldbevolking, met name aan diegenen die onder de armoedegrens leven. Idealiter zou de doelstelling van de World Food Summit in Rome bereikt moeten worden, die stelt dat er sprake is van voedselzekerheid wanneer "alle mensen op elk moment fysiek en economisch toegang hebben tot voldoende, veilig en voedzaam voedsel om te voorzien in hun voedingsbehoeften en -voorkeuren voor een actief en gezond leven". Enkele van de belangrijkste doelstellingen om deze uitdaging aan te gaan, moeten ten minste zijn:
- de totale vraag naar voedsel verminderen (bijvoorbeeld door voedselverspilling tegen te gaan);
- geleidelijk overschakelen op voedselbronnen die minder belastend zijn en minder beslag leggen op de hulpbronnen;
- ervoor zorgen dat schaarse hulpbronnen (land, water) bij voorrang voor voedselproductie worden gebruikt in plaats van voor non-fooddoeleinden;
- de economische toegang tot voedsel verbeteren;
- en de productiviteit van de landbouwers in de ontwikkelingslanden verbeteren.